روی سخن این یادداشت با ایرانیانی است که مهر ایران در دل دارند؛ اما بنا به استدلال‌های مختلف، گروهی از آنها با تاکید بر شرایط مخاطره‌آمیز داخلی، منطقه‌ای و جهانی معتقدند که حفظ تمامیت ارضی ایران در شرایط استقرار جمهوری اسلامی و جلوگیری از فروپاشی آن امکان‌پذیر است (که آنها را اصلاح‌جویان می‌نامیم) و گروهی دیگر معتقدند که رقم زدن آینده‌ای بهتر برای ایران جز در سایه تغییر نظام سیاسی کنونی امکان‌پذیر نیست (که آنها را براندازان می‌خوانیم).
به نظرم این ایرانیان اگر چند نکته را در نظر گرفته و علیرغم اختلاف‌های بنیادینی که در روش با یکدیگر دارند اقداماتی را انجام دهند، هر دو در مجموع می‌توانند مخاطرات پیش‌روی ایران را کاهش داده و بازی برد -بردی را سامان دهند که در انتهای آن فارغ از سرنوشت نظام سیاسی کنونی، ایران و ایرانیان برنده خواهند بود.
نخست آنکه از نگرش خصم‌آلود نسبت به یکدیگر بپرهیزند و اینگونه به موضوع نگاه کنند که هدف‌شان یکی است (ایجاد آینده‌ای بهتر برای ایران و ایرانیان)؛ اما بنا به تبیین‌های متفاوت‌شان از وضعیت کنونی و یا برآوردهایشان از میزان در خطر قرار گرفتن تمامیت ارضی ایران، در شرایط فروپاشی نظام سیاسی، روش‌های متفاوتی را برگزیده‌اند. نگاه خصم‌آلود به یکدیگر توسط این دو جریان، که شوربختانه رسانه‌ها و گفتارهای حامیان هر یک، این روزها سرشار از آن است، بر خلاف هدف اصلی‌شان یعنی رقم زدن آینده‌ای بهتر برای ایران است و تصور می‌کنم چون بر خلاف آن هدف است باید هر دو در آن تجدیدنظر کنند.
دوم آنکه ایرانیان برانداز، باید در پی مرتفع کردن یکی از مهمترین دغدغه‌های اصلاح‌جویان ایرانی و البته تمامی ایران‌دوستان برآیند و آن دغدغه آن است که در شرایط فروپاشی نظام سیاسی کنونی، ممکن است تمامیت ارضی کشور با مخاطراتی جدی روبرو شود؛ از این رو این گروه‌ها باید با افراد، گروه‌ها و کشورهایی که بنا به دلایل گوناگون منافعشان در تغییر مرزهای کنونی ایران تعریف شده است یا منافعشان در تغییر مرزهای ایران نیست و طبیعتا نه نظام سیاسی کنونی و نه اصلاح‌جویان ایرانی نمی‌توانند با آنها گفتگو کنند، وارد گفتگو و مذاکره شده و فرایند و ائتلافی جهانی را شکل دهند که در مجموع، احتمال به خطر افتادن تمامیت ارضی ایران در شرایط فروپاشی نظام سیاسی را کاهش داده و در بهترین حالت به صفر برساند.
سوم آنکه اصلاح‌جویان ایرانی نیز باید تمام هم و غم خود را معطوف به بهبود وضعیت کشور و تدوین روشی برای برون رفت از شرایط کنونی کنند؛ آنها باید باور کنند که بزرگترین رقیب‌شان، خودشان هستند و نه براندازان. به راستی اگر آنها روشی را مشخص کنند که در شرایط استقرار نظام سیاسی کنونی، می‌توان با اتکا به آن روش، به آینده‌ای زیبا برای ایران دست یافت و این روش، با در نظر داشتن تجارب دهه‌های گذشته معقول و عملی باشد و در کوتاه مدت نیز نتایج خود را نشان دهد، بی گمان بخش‌های قابل توجهی از براندازان ایرانی نیز از آن حمایت کرده و به آنها خواهند پیوست.
به این ترتیب بازی باخت- باخت کنونی بین اصلاح‌جویان و براندازان ایرانی که بی‌گمان اکثریتی از آنها دل در گرو آینده‌ای بهتر برای ایران دارند، به بازی برد- بردی تبدیل خواهد شد که فارغ از سرنوشت نظام سیاسی، هدف مشترک هر دو یعنی حفظ تمامیت ارضی ایران و تحقق آینده‌ای زیبا برای این کشور و ساکنانش محقق می‌شود.
ایران در شرایط حساسی قرار گرفته است که تمامی ایران‌گرایان باید دعواهای کودکانه را به کناری گذارده و یک گام در جهت تحقق آینده‌ای زیبا برای این کشور به پیش بردارند، اصلاح جویان و براندازان ایرانی باید باور کنند که تنها رقیب‌شان در این عرصه خودشان هستند و نه دیگری، اختلاف بین این دو جریان و دامن زدن به آن تنها آب به آسیاب جریان‌ها و گروه‌هایی خواهد ریخت که ایران را تنها در خدمت منافع خود می‌خواهند.
