شهید زنده

بعد از شنیدن خبر کشف پیکرهای 175 پور دلاور این سرزمین ناخودآگاه به یاد استاد عزیزم دکتر علی کریمی مله افتادم؛ او از معدود بازماندگان گردان غواصان عملیات کربلای 4 است که پیکرشان به تازگی کشف شده است؛ سایر این عزیزان را نمی شناسم اما او برای من نماد شهید زنده ای است که پس از جنگ به دنبال کار خود نرفت و ایستاد بر سر آنچه که فکر می کرد می بایست بر آن ایستاد و پافشاری کرد بر تمامی آرمان هاییکه به آنها معتقد بود.اگر این سرزمین سرزمین حکومت شایسگان بود می بایست او را گرامی می داشتند و ارج می نهادند؛ اما افسوس که پس از جنگ گروهی با سو استفاده از ضعف های ساختاری و کلان با نام شهدا و به کام خود تمامی آرمان های بزرگ انسانی را پایمال کردند و تا توانستند او را و بسیاری چون او را آزردند و بعدها حتی از پیکر آن فرزندان وطن در راستای اهداف سیاسی خود استفاده کردند، اما او همچنان بر سر همان عهد دیرین خود ایستاده است؛ و برای من بارزترین نماد مظلومیت پاکان جنگ است؛ چند روزی است که حتی شجاعت شنیدن صدایش را نیز از دست داده ام؛ نمی دانم امروز با او چه باید گفت؛ اما می دانم حالش نباید چندان خوش باشد؛ که صد برابر حالش از حال ما خراب تر است از دیدن هزینه ها و فرزندان برومندی که این سرزمین داد تا ایران کشوری باشد آزاد و آباد؛ اما صد افسوس که هنوز به آبادی نرسیده ایم و در خطر ویرانی، فاصله مان از آزادی چنان دور است که هنوز صدای زندان و حصر و تبعید می آید.