✍️ سجاد فتاحی - جامعهشناس
✅ این دو مصرعِ شعرِ «کاوه یا اسکندر» مهدی اخوان ثالث، این روزها وصف اندیشهی بسیاری از مردمان این سرزمین است که ایجاد تغییر در سرنوشت خود را در آنسوی دنیا و به رای مردمانی هزاران فرسنگ دورتر جستجو میکنند؛ مردمانی که امید است برای ما اسکندری نو بیافرینند.
✅ هیچ خردهای بر آنان نیست؛ تاریخ یک سرزمین اگر بواسطهی حقارتهای یک حکومت متوقف شد و جامعه و مصلحان آن از آفریدن کاوه ناتوان شدند؛ امید به تغییر و برافتادن ضحاک را مردمان آن دیار در اسکندری فراسوی مرزها جستجو خواهند کرد و این داستان تکراری تاریخ است، که ایرانیان بیش از هر مردم دیگری آن را شنیده و دیدهاند.
✅ هنگامی که این دو مصرع، گویای اندیشههای بگو و مگوی بسیاری از مردمان یک سرزمین شد، دیگر کار ترمیم رابطهی حکومت با مردمان آن دیار به پایان رسیده است.
✅ برافتادن این مرده ممکن است چند صباحی به طول انجامد، اما دیگر زنده نخواهد شد و آنان که ما را به امید به احیای این مرده میخوانند آب در هاون میکوبند و عرض خود میبرند.
خوشا سرزمینی که پیش از حملهی اسکندر، کاوهای بیافریند.